Ik ben nu meer als vier jaar bezig met masseren en heb in die tijd bijna veel massages gegeven. Eén van de eerste dingen die ik altijd zeg is dat masseur het mooiste beroep is ter wereld. En dat meen ik volmondig! Ik denk niet dat er veel beroepen zijn waar je rust, kalmte en ontspanning kan weggeven en het tegelijkertijd voor jezelf creëert.

 

Het is belangrijk om contact te hebben met jezelf tijdens de massage. Je kan je helemaal verliezen in een massage en bijna alles geven wat je hebt. Maar het resultaat is dat de ander dan volslagen ontspannen is en jijzelf tot op het bot uitgeput. Dat is zeker niet de bedoeling. Aandacht voor jezelf staat centraal in een massage.

 

Want pas vanuit die aandacht en verbinding met jezelf komt de verbinding met de ander tot stand. De verbinding die ervoor zorgt dat jij snapt en voelt wat de ander nodig heeft. Je alert maakt op zijn of haar reacties op je massage. Dat je glimlacht als iemand zachtjes gaat snurken. Of voorzichtiger wordt als je een pijnreactie ziet. Dat je de druk aanpast aan wat er op die plek, op dat moment nodig is. Hoe meer verbinding je voelt, hoe intuïtiever je kunt masseren. En hoe meer je massage verandert van een aaneenschakeling van technieken tot één voortdurende stroom van aanraking.

 

Daar komt bijna vanzelf een derde aspect naar boven drijven. Massage is een vorm van mindfulness. Net als ademhalen kan je massage, als je het goed doet, eigenlijk alleen in het moment doen. Natuurlijk, je hebt een planning, een afgesproken tijdsduur, je houdt rekening met klachten of wensen van je klant. Een goede massage wordt gegeven in verbinding met de ander en met aandacht voor beide partijen in die verbinding. Daarom zijn massages ook zo fijn om te geven. Je geeft iets weg, maar krijgt er ook wat voor terug en die uitwisseling creëert energie voor beiden.